Italië | Toscane op film
Even spannend
Het was spannend of het door zou gaan, maar vrouwe Fortuna was aan onze zijde en de bruiloft in Toscane ging door! We waren uitgenodigd om een bruiloft nabij Siena bij te wonen. In dat korte, maar geweldige, weekend heb ik 3 rollen film verbruikt. Film waarmee ik her en der de festiviteiten heb vastgelegd maar ook al het andere wat de glooiende heuvels vol met wijnranken te bieden heeft. Het toestel wat ik mee had genomen was de Mamiya C220, een middenformaat toestel, wat vierkante foto’s oplevert.
Wilde bloemen tussen de olijvenbomen (Fuji Pro 400H, Mamiya C220)
Kleur met Portra 160
Portra film, gemaakt door Kodak, staat bekend om de warme tonen. Perfect voor portretten; het heet niet voor niks Portra. Anderzijds is dat ook perfect voor het gevoel wat ik bij een Italiaanse lente dag heb. Een warm gevoel. Waar ik bij het fotograferen minder bij stil stond was dat midden op de dag het licht heel blauw is. Desondanks het harde werk van Kodak voelen de foto’s wat blauw aan. Dat is simpel op te lossen op de pc maar is iets om te onthouden. Bij digitale fotografie, met digitale negatieven, kan je de witbalans altijd naderhand nog wat aanpassen. De fysieke film kan ik niet meer aanpassen, gelukkig kan ik mijn fout alsnog rechtzetten op de pc. Tijdens deze reis had ik zowel Portra 160 meegenomen alsook de tegenhanger van Fuji. Ik ben namelijk nog zoekende naar mijn favoriete kleurenfilm. De Fuji foto’s zie je na de zwartwit foto’s.
De pijnbomen op la Torre alle Tolfe (Portra 160, Mamiya C220)
Mooi plek voor een wijnproeverij (Portra 160, Mamiya C220)
La Torre alla Tolfe (Portra 160, Mamiya C220)
Zwart wit met Fomapan
Voor zwart wit fotografie is mijn keuzeproces qua film al verder uitgekristalliseerd. Ik ben een steeds groter fan van de lijn die Foma produceerd. Op deze reis had ik, vanwege de overvloedige zon FOmapan 100 meegenomen. In Nederland gebruik vaak de Fomapan 200 rollen. Deze film levert een mooi contrast op en is ook betaalbaar. Het is de zwart wit film waar ik het meeste mee werk als ik één van mijn Mamiya’s meeneem. Het ontbreken van kleuren maakt dat je meer moet werken met het verschil in licht binnen de foto en de (herhaling van) patronen. De foto’s in deze blog zijn daar, al zeg ik het zelf, een goed voorbeeld van.
Een weg tussen olijven en druiven (Fomapan 100, Mamiya C220)
Toekomstige Chianti (Fomapan 100, Mamiya C220)
De toegang naar la Torre alle Tolfe (Fomapan 100, Mamiya C220)
Kleur op Fuji Pro 400H
Na de bruiloft hadden we een dag voordat we terug moesten naar Nederland. Die dag hebben we Siena bezocht. Inmiddels was de tijd voor de Fuji Pro 400H aangebroken. Een veel snellere film dan de andere kleurenfilm die ik mee had. Dat maakte het gebruik ervan later op de dag wel een stuk gemakkelijker. Waar Portra bekend staat om de warme tonen, staat 400H bekend om de groen en magenta tinten die de film heeft. Dankzij de late middag zon zijn die tinten minder waarneembaar en vind ik dat deze foto’s een stuk warmer aanvoelen dan de fotos met Portra. Wat eveneens een bonus handig is, is dat een verpakking van 5 rollen Portra sinds begin 2020 bijna 10 euro duurder is geworden. Prijstechnisch is de Fuji dus ook een stuk fijner!
Basilica Cateriniana San Domenico (Fuji Pro 400H, Mamiya C220)
La Torre alla Tolfe (Fuji Pro 400H, Mamiya C220)
De treden van de Duomo (Fuji Pro 400H, Mamiya C220)
Wil je op de hoogte blijven van de fotografie? Volg mij dan op Instagram! Geregeld zie je daar nieuwtjes en updates van fotowandelingen en soms zelfs scans van mijn project met analoge fotografie. Vind je de blog leuk? Deel het dan!
