Italië | Pompeii
Beroemde archeologie
Pompeii is wereldberoemd. De grootste opgraving uit de klassieke wereld en hoogstwaarschijnlijk de grootste archeologische opgraving ter wereld. Pompeii werd, zoals het klassieke verhaal gaat, overgoten met heet as en pyroclastica toen de Vesuvius in de 1ste eeuw uitbarstte. Wat overbleef was een archeologische schat. Onze kennis van de Romeinse wereld is grotendeels te danken aan natuurramp. Het Romeinse leven werd gepreserveerd en een kleine 2000 jaar later werd dit stadje herontdekt. Sinds dat moment is het een plek waar archeologen en toeristen en masse naar af reizen. Een wereld die tot onze verbeelding spreekt.
Poort naar de Vesuvius
Villa dei Misteri
Toen het moment daar was dat we Pompeii bezochten waren we vroeg uit onze tent gekropen. Pompeii wordt namelijk overlopen door toeristen en daar heb ik een ongelooflijke afkeer voor. Een plek als Pompeii moet je eigenlijk in je eentje bezoeken. Het is een ruïne, geen Efteling! De mooiste ruïne van Pompeii ligt even buiten het centrum van het stad. Mijn vriendin heeft Pompeii bezocht met haar school en wist van te voren dat we direct naar de Villa dei Misteri (villa der mysteriën) moesten. Dit is namelijk de mooiste ruïne en wordt al snel overlopen door de audiogids zombies. Na een kwartier lopen passeerden we de stadspoorten en niet veel later lag de villa aan onze voeten.
Fresco’s in de eetkamer
De eigendomssituatie van de villa is niet duidelijk. Er zijn verschillende hints dat het van een machtige familie was, maar ook bestaat de mogelijkheid dat de villa eigendom was van Livia, de vrouw van keizer Augustus. Wat het mysterie nog groter maakt is dat de bedoeling van het grote fresco lijkt te wijzen op een initiatieritueel van een cult toegewijd aan Bacchus. Al is ook daar discussie over onder de archeologen.
Waar wel consensus over is bereikt is dat het gebouw in gebruik was tijdens de uitbarsting van de Vesuvius. In de villa zijn namelijk de resten van mensen teruggevonden die, aan hun houding te zien, aan het schuilen waren voor de asregen. Deze resten hebben de archeologen opgevuld met gips. Deze gipsen figuren zijn nu teruggeplaatst in de villa.
Rijk gedecoreerde ruimtes
Een gipsen figuur
Romeinse infrastructuur
Rare jongens, die Romeinen. Een zin veelvuldig gebruikt door Obelix. In de strips komen ze inderdaad vaak wat dommig over, maar in de werkelijkheid hadden de Romeinen kennis van bouwen die pas tijdens de industriële revolutie zou worden geëvenaard. Bijna 1500 jaar later. Het gebruik van beton en landmeten was een hoeksteen in het bouwen van al die kaarsrechte wegen en gebouwen met meerdere verdiepingen.
In de ruïnes van Pompeii zie je dat terug in de manier waarop zij omgingen met water en vuil op straat. De straten lagen namelijk vol met mest van ossen en paarden die wagens voorttrokken. . Daarom hadden de Romeinen een stoep gebouwd. Alleen wat als je naar de andere kant van de straat moest? Nou, dan liep je naar de stapstenen om over te steken. Een soort antiek zebrapad waar je ‘veilig’ voor poep kon oversteken. Tegelijkertijd zorgde dit systeem ervoor dat als het regende de wegen automatisch werden schoongespoeld. Iets wat je vandaag de dag nog steeds tegen komt in Parijs.
Stapstenen
Het badhuis, compleet met kluisjes.
Ingesleten karrensporen
Wat je bij blijft
Wat mij het meeste is bijgebleven is één gipsen figuur. Deze is te zien in één van de depots langs het centrale plein, het forum voor de ingewijden. Het is een figuur waar de angst vanaf straalt. Het is een jong iemand die in elkaar gekropen zit. Als je bedenkt dat dit stadje overvallen werd door een lawine van super heet vulkanisch materiaal, dan is het goed voor te stellen dat je het liefste in een hoekje zou willen wegkruipen.
Beeld van angst.
