Italië | Kunst in Romeins Herculaneum

Romeinse archeologie

Het is 10 uur ‘s ochtends en de thermometer houdt de stijging van de temperatuur bijna niet bij. We zijn in Herculaneum. Het kleine, maar rijkere en beter bewaarde, broertje van het bekende Pompeii. Ooit vertelde een afgestudeerde archeologie student mij dat het werken als archeoloog 2 kanten had, of je zat ergens in een museum of je bracht je zomer op je knieën door onder de brandende zon ergens Griekenland of Italie. Nu vond ik dat destijds enorm overdreven. Ik vind archeologie namelijk enorm interessant en zou, als de overheid niet zo’n demotiverende regeling heeft over 2de en 3de studies, het best nog willen studeren. Toen ik echter in de brandende zon in Herculaneum stond begreep ik de opmerking. Het kan bizar heet worden in zo’n opgraving.

Kruisende wegen in Herculaneum, met zelfs nog de ingesleten karrensporen

Bedolven onder as

Herculaneum is door dezelfde uitbarsting als Pompeii bedolven onder as. De laag in Pompeii is zo’n 10 meter dik, terwijl Herculaneum dat dichterbij de Vesuvius ligt onder ongeveer 30 meter as bedolven is. De opgraving is daardoor een stuk kleiner. Een deel van het dorp, onbekend hoe groot dat deel is, ligt nog ondergronds waar in de jaren 60 betonnen flats op zijn gebouwd. Wat echter wel is opgegraven is van enorm hoge kwaliteit. Er lag namelijk 30 meter as bovenop en dat beschermde de resten voor het weer en verval. Hier staan nog hele huizen overeind, vind je nog houten deuren en de mooiste fresco’s.

Fresco met een recente toevoeging.

Plantleven in de opgraving

Hele huizen, met bovenin verkoold hout.

Angst onder de bewoners

Lopende door het dorp, want meer dan dat zal het volgens de archeologen niet zijn geweest, zie je hoe ver de stedenbouw in deze tijd al was. Gebouwen van meerdere verdiepingen hoog met gedetailleerde beschilderingen, een prijslijst bij een bar en de manier van straten aanleggen. Toch konden deze mensen de ramp niet ontvluchten. In heel Herculaneum zijn de resten gevonden van mensen. Deze zijn allemaal verwijderd. Echter, in de havenwarenhuizen hebben ze replica’s teruggeplaatst. Het aanzicht van rijen warenhuizen, elk gevuld met mensen die schuilen voor de as en ander pyroclastisch materiaal, doet de haren op je arm rechtop staan.

Teruggeplaatste replica’s van de mensen in de haven

Plaque opgedragen een keizer Augustus

De ingang naar de opgraving. De havenwarenhuizen rechts onderin, de betonnen flats in het midden en op de achtergrond de Vesuvius.

Tot slot

Het bezoeken van Herculaneum is een goede manier om de Romeinen te leren kennen. Bovendien is het een stuk rustiger dan in het overbekende Pompeii, iets wat ik enorm waardeer. Zoals de reguliere lezer van de blog inmiddels al wel zal weten. De grootste kunstschatten zijn echter niet meer in Herculaneum te vinden. Daarvoor moet je naar het archeologisch museum van Napels. Gelukkig heb ik die ook bezocht en dat museum verdient een eigen blog!