FOTOGRAFIE | Een stap in het verleden

Mamiya C220

De basis van fotografie is het gebruik van film. Een rolletje waar een emulsie op is aangebracht die, als het wordt blootgesteld aan licht, reageert. Op die manier is er meer dan 100 jaar fotografeert. Ik kan mij dit dat hele proces nog goed herinneren. Je had een wegwerpcamera of een rolletje dat je naar het Kruidvat bracht om een week later de afgedrukte foto’s en de negatieven weer op te halen. Met de introductie van digitale fotografie, voor mij in 2003, was dat al snel afgelopen. Voor de meeste is dit een verre herinnering van een tijd lang geleden.

De nieuwe aanwinst: Mamiya C220.

Voor mij was dit eveneens een verre herinnering. Tot ik vorige week een knoop heb doorgehakt. Ik heb namelijk een analoog filmtoestel gekocht: De Mamiya C220. Het toestel had ik al op instagram geïntroduceerd onder begeleiding van retro aanvoelende muziek. De C220 verbruikt 120 rol film, wat betekent dat het een middenformaat toestel is, en produceert vierkante (6 bij 6) negatieven. In principe is de resolutie van een negatief van dit formaat vele malen groter dan mijn digitale toestel. In potentie een toename in kwaliteit. Daarentegen kan ik op mijn K-1 zo’n 1000 foto’s maken op een SD kaart, terwijl ik met de Mamiya beperkt ben tot een maximum van 12 foto’s per rolletje. Een heel verschil! Fotograferen met de Mamiya wordt dus een rustig en bedachtzaam proces. Precies de reden waarom ik mijn tenen voorzichtig in de wereld van analoge fotografie onderdompel.

Eigenaardig toestel

Zoals je meteen opvalt is de C220 uitgerust met 2 lezen. Dat komt omdat het een TLR (Twin Reflex Lens) is. Een populair ontwerp vanaf begin 20ste eeuw tot laat in de jaren 80. De bovenste lens is je zoeker en de onderste lens is degene waarmee je fotografeert. Dat brengt direct een probleem met zich mee. Als je close-ups maakt, ziet de bovenste lens iets anders dan de onderste lens. Dat wordt ook wel het parallax effect genoemd. Dit kan je zelf simpel ervaren door afwisselend één oog dicht te knijpen. Je linkeroog heeft een ander beeld dan je rechter. Gelukkig weten je hersenen daar raad mee en die maken er één beeld van. Helaas heeft de C220 geen miljoenen jaren evolutie achter de rug en moet je dus een beetje mikken wat je fotografeert. Gelukkig zit er op het matglas, daarover zo meer, een hulpmiddel om je te helpen met dat mikken.

Scherpstellen doe je door de balgen in en uit te rollen. Daarvoor gebruik je de grote draaiknoppen aan de zijkant van het toestel. Die scherpte controleer je dan weer op het matglas aan de bovenkant van het toestel. Het kijken op zo’n matglas geeft je een 3d achtige representatie van de werkelijkheid. Jammer dat de foto’s 2d zijn.

Het matglas

Ontwikkelen

Om dit toestel te gebruiken heb je filmrolletjes nodig van het type 120. Voor nu maak ik gebruik van zwartwit film van Ilford met een iso waarde van 400. Als ik de rolletjes geschoten heb moet ik ze laten ontwikkelen in een fotolab. Wellicht ga ik ze later zelf ontwikkelen als het analoog fotograferen voor mij een succes is. De oude infrastructuur van fotolaboratoria is helaas grotendeels verdwenen en als analoog fotograaf ben je aangewezen op een handjevol plekken. Gelukkig schijnt er in Amsterdam een goed lab te zitten waar ik met mijn rolletjes heen kan.

Helaas heb ik dus nog geen foto’s om nu in de blog te plaatsen. Ik ben namelijk nog niet klaar met het rolletje! Net als bij een goede winterse stoofpot, duurt het even voordat je resultaat er is. Hopelijk worden de foto’s net zo goed!

Indrukken

Het toestel voelt enorm solide aan. Alles is enorm degelijk gemaakt van metaal of zeer hard plastic. De knoppen draaien zoals je zou mogen verwachten en kijken door het matglas is een echte ervaring. Scherpstellen en de compositie bepalen aan de hand van dat matglas is nog echt wennen. De horizontale as werkt namelijk in spiegelbeeld. Wat ik direct merk als ik het toestel meeneem naar buiten is dat ik bedachtzamer foto’s maak. Ik heb slechts 12 foto’s en die kan ik niet even ‘wissen’; Gemaakt is gemaakt. Dat is denk ik een goede ontwikkeling voor mijn ‘workflow’. Vanmiddag verwacht ik dat de lichtmeter arriveert, die zit hier namelijk niet op. Het is volledig mechanisch. Met behulp van de aparte lichtmeter kan ik de belichting bepalen. Waarna ik de instelling overneem op het toestel en de foto met zekerheid kan maken. Althans, dat hoop ik! Het duurt namelijk even voordat ik de resultaten heb. Ik ben ongelooflijk nieuwsgierig en enthousiast over de analoge fotografie geworden in de laatste maanden en kan niet wachten op mijn resultaten!.

Tot slot

Ben je ook zo benieuwd naar mijn ervaringen en de foto’s die ik met de C220 maak, houd de blog dan in de gaten! Een andere goede plek is mijn Instagram! Daar post ik regelmatig foto’s en als t.z.t. de negatieven terug krijg zal dat de eerste plek zijn waar de resultaten te bewonderen zullen zijn!