Oeganda | Chimpansees in het oerwoud
Onze familieleden
In de Oegandese oerwouden leven nog groepen chimpansees. Slechts een aantal van deze groepen zijn gehabitueerd en zijn daarom toegankelijk voor mensen. De bekendste plek om chimpansees te zien is Kibale National Park, waar een permit een kleine $ 150,00 kost per persoon. Gelukkig hebben wij een net zo mooie plek gevonden, voor een fractie van de prijs: Kalinzu Central Forest Reserve, in het zuidelijk deel van Queen Elizabeth National Park.
In deze blog een impressie van de tocht om de chimpansees te zien en foto’s van de chimps zelf en hoe de tocht een vreemde wending nam.
Een jonge chimp houdt de groep in de gaten.
Thee plantages langs de rand van het oerwoud
Kalinzu Central Forest Reserve
In de bekendste guidebooks over Afrika of Oeganda zal je Kalinzu niet tegenkomen als een bestemming. De laatste druk van de Lonely Planet is een kleine 5 jaar oud, en deze chimpansees zijn pas 2 jaar geleden door een groep Japanse onderzoekers gehabitueerd. Het is daarom nog een onontdekte parel. Onze groep was klein met slechts 6 deelnemers.
We hebben bij het bezoekerscentrum overnacht. Van het bezoekerscentrum hoef je, je weinig voor te stellen. Het zijn 3 kleine woningen met een grasveld waar recent een toiletblok is gebouwd. Douchen doe je in de open lucht en warm water is er niet. Wél scheelt het je een uur rijden ‘s ochtends als je het bos in wilt gaan met de rangers, op zoek naar de chimpansees.
De camping van het bezoekerscentrum
Zonsondergang in het oerwoud
Het uitzicht vanuit het bezoekerscentrum
Op weg door het oerwoud
Chimp trekking
Als je ‘s ochtends opstaat met het geluid van vogels en apen, weet je dat je een zware tocht voor de boeg hebt. De ‘wandeling’ duurt zo’n 3 uur en zal heuvelop en heuvelaf gaan door een tropische oerwoud. Als je afdaalt in de vallei ben je al snel je oriëntatie kwijt en loop je braaf achter de ranger aan. Terwijl je loopt luister je aandachtig naar apen; in het bos zijn naast de chimpansees namelijk ook bavianen, colobus apen en nog veel meer. Naast het roepen, communiceren chimpansees ook door op bomen te trommelen. Op de grond kijk je naar poep. Hoe verser, hoe beter.
Na een uur wandelen, klimmen en banjeren door het woud zie je hoog in de bomen wat bewegen. is dat nou een chimpansee? Al snel beweegt de hele bovenlaag van het oerwoud boven je. Je staat middenin een groep chimpansees. Je pakt je camera en gooit je telelens, in mijn geval de geweldige 300mm f/2.8G ED VR II van Nikon, op het toestel en je probeert ze te fotograferen. Door de vele takken en blaadjes is het lastig om ze er goed op te krijgen. Het is donker en ze bewegen een hoop. Dan heb je een chimp die even stil zit.
Een jonge chimp met besjes.
Die rust en kalmte was van korte duur. In de verte was een hels kabaal en alle besjes etende chimps klommen naar beneden en raceten door het woud. De ranger vertelde ons dat dit een bijzondere geluid was. ‘Dit was het geluid van jagende chimpansees’, vertelde ze. Om de zoveel weken hebben de chimps bepaalde voedingsstoffen nodig en die halen ze uit andere apen. Vaak zijn het colobus apen met een jong. Die zijn langzamer en daarmee een makkelijker doelwit. Wij door de netels en begroeiing achter de chimps aan en na een halfuur zweten hadden we ze gevonden. De chimps hingen in een boom, maar gelukkig zonder colobus aapje.
Een rustmomentje pakken
Apenzaken
Toen klonk het trommelen weer de chimps raceten weer weg en 10 minuten later was er een stevig gejoel. De chimps hadden een aap gevangen en waren druk bezig met een ontbijt.
De colobus is gevangen
Afwachten
Terwijl de rust terugkeerde in de groep bleven we bij ze. De dominantje mannetjes waren druk bezig het colobus aapje te veroberen de rest wachtte geduldig af op een kans. Dit was toch wat raar om te zien. In de meeste documentaires zie je dit soort beelden niet en hoewel dit voor de rangers niet alledaags was, kenden ze dit gedrag wel. Een mix van emoties dus. Na een kleine 2 uur zijn we begonnen met de wandeling terug naar het bezoekerscentrum. De rugzak was zwaar en de trek groot. Gelukkig duurde het niet te lang en waren we rond het middaguur weer terug. Tijd om even uit te puffen en door te reizen naar Queen Elizabeth National Park.
Wil je op de hoogte blijven van de fotografie? Volg mij dan op Instagram! Geregeld zie je daar nieuwtjes en updates van fotowandelingen en soms zelfs scans van mijn project met analoge fotografie. Vind je de blog leuk? Deel het dan!
