IJSLAND | Rondje Snaefellsnes I/II
Na onze eerste echte ontmoeting met IJsland in onze rit richting Olafsvik zijn we van start gegaan om dit schiereiland helemaal rond te rijden. Uitgangspunt, we gaan waar we zin in hebben. Behoudens dan over de lavavelden rijden, dat is slecht voor je banden. Uiteindelijk hebben we allerlei plekken bezocht. Die heb ik voor je op een kaartje gezet, zodat je toch een idee hebt hoe we dit rondje hebben gedaan. Na ons camping ontbijt (spek met eieren!!!!) zijn we westwaarts vertrokken.
Al snel zagen we honderden artische sternen vliegen. Deze wendbare vogels hebben buiten het dorp Rif een kolonie en de lucht was vol met deze raketten met rode snavels. Ze laten zich van 10 meter hoogte vallen en duiken het water in; op zoek naar wat te eten. Op de achtergrond de majestueuze Snæfellsjökull gletsjer die de vulkaan verbergt die dit schiereiland heeft gecreëerd. Nergens is dit zo goed te zien als op de lavavelden ten noorden en westen van de vulkaan. Eindeloze vlaktes met scherpe en puntige stenen. Toch zie je hier in dit landschap opeens overal onnatuurlijke vormen op de hooggelegen plekken opduiken. Dat moest wel door de mens zijn gemaakt, deze vormen kan je niet op een andere wijze krijgen. Maar wat? Gelukkig bood een informatiebord uitkomst. Het zijn de overblijfselen van middeleeuwse gebouwen waar vis in werd gedroogd.
Na deze middeleeuwse ruines zagen we een afslag. Een pad met in de verte een vuurtoren! Op naar de vuurtoren. Het pad was goed te begaan tot een strand wat je ook in de tropen zou kunnen tegenkomen. Blauw water, oranje/geel zand en inkzwarte rotsen. Wauw! Wat nog mooier was, op dit strand zaten jonge sternen te wachten op eten van vader/moeder. Die foto's bewaar echter ik nog even voor de volgende keer. Na dit strand werd de weg slechter en reed je meer en meer op stukken lava en zand. Die 3 km hebben een halfuur geduurd. Waarvan we de laatste 300 meter hebben gelopen. Het was te risicovol voor de auto en een beetje wandelen kon zeker geen kwaad.
Zodra we de laatste heuvel van lava bedwongen hadden stond daar de Öndverđarnes vuurtoren. Knaloranje tussen het zwart van de lava, het geelgroen van het gras en de knalblauwe lucht! Toen ook nog een houten steiger naar de vuurtoren leidde wist ik, dat ik voor een top foto stond! Nu de foto op mijn computer staat ben ik daar alleen maar meer van overtuigd geraakt. Dat komt door de eenvoud van de foto, samen met het contrast tussen het warme oranje van de vuurtoren en de knalblauwe lucht!
bram van der Horst