Kruger! Plek van grote en kleine dieren.
Eindelijk Kruger! Voor mij is Kruger de plek waar ik mij echt op mijn gemak voel. De sfeer is lekker rustig, de kans op bijzondere dieren is groot, er gebeurd altijd wat. Het is een lekker simpel leven waar iedereen in zit: vroeg op en het park in. 'S middags lekker rustig aan doen en in de namiddag weer het park in. Ben je terug in je kamp. Dan steek je de braai aan en doe je een biertje open. Heerlijk.
Een aantal dingen die je moet weten over Kruger is dat het erg groot is. Je kan gemakkelijk een aantal uur onderweg zijn om bij een kamp te komen. Verder voelt het veilig aan in Kruger. Dit zou natuurlijk anders zijn als je een impala bent. Ook is Kruger het bekendste nationale park van Zuid Afrika en het kan er soms ook druk zijn. Je kan wellicht zelfs files zien als er bijzondere dieren zijn gespot. Op die manier toch wat herkenbaars uit Nederland op je vakantie. Daarom vermijden wij Kruger in de Zuid Afrikaanse schoolvakanties.
De laatste locatie van onze reis: Kruger National Park
kaart van www.Kruger-2-Kalahari.com
We kwamen uit Panzi Bush camp nabij Blyde River Canyon. De dichtstbijzijnde toegangspoort van Kruger is Orpen. Bij de poort is eveneens een gelijknamig kamp. We sliepen echter niet in Orpen, maar in Maroela. Dat is een satellietkamp van Orpen. Deze satellietkampen zijn kleinschalig in opzet gericht op kamperen. Hoewel sommige Zuid Afrikaanse mensen dit compenseren met tenten ter grootte van een huis. We kwamen wat laat in het kamp binnen. Gelukkig konden we nog langs het hek staan. Dat zijn de mooiste mooiste plekjes omdat je dan 's avonds ook nog dieren kan zien. Hyena's zie je bijna altijd maar er kan echt van alles gebeuren.
Hoe kwam het nou dat we zo laat in het kamp waren? Dat kwam door een groep bont gekleurde wilde honden. In heel Zuid-Afrika zijn nog maar zo'n 450 wilde honden en daarom is het bijzonder om überhaupt wilde honden te zien. Wij kwamen echter een hele roedel tegen. Eerst zagen we er 3 rennen op zo'n 500 meter afstand achter een olifant. Het ging zo snel dat we ze alleen konden zien op het fototoestel die per (on)geluk ook een wilde hond had vastgelegd. We hoopten ze daarna nog tegen te komen. Onze route liep namelijk richting de plek waar we ze hadden zien rennen.
Toen opeens waren ze daar: een roedel van 25 wilde honden waarvan de helft pups. Het leuke van wilde honden, qua uiterlijk, is dat ze grote oren hebben. Voor pups, net als bij labradors en andere gedomesticeerde honden, zijn poten en oren bij geboorte vaak al groot. Bij wilde honden is dit effect nog groter en zou je bijna denken dat 15 Mickey Mouse look-a-likes door de bush snuffelden.
De wilde honden zaten wat op de weg en liepen langzaam onze kant op. We hebben de motor snel uitgezet. Heel rustig liepen ze onze kant op. De ouderen gevolgd door de pups en een achterhoede van volwassenen. De pups onderzochten een schild van een landschildpad net naast de auto in de bosjes. Zo snel als ze kwamen gingen ze ook weer. Ik wilde ze graag achterna en kijken wat ze gingen vangen. Het was namelijk duidelijk dat ze op jacht waren. Helaas heeft Kruger een zeer strikt beleid wat betreft openingstijden en sluitingstijden. We moesten dus snel doorrijden om nog op tijd terug te zijn in Maroela.
Onze buurman op de kampeerplaats vertelde vol trots dat hij leeuwen bij een gedode buffel had gezien en zelfs 2 luipaarden. Toen we vertelden over onze wilde honden, moest hij bekennen dat hij toch een beetje jaloers was. Zo bijzonder zijn de wilde honden!
