IJsland | Over het eiland met film
Heerlijk analoog!
Het voelt als een eeuwigheid geleden maar de reis naar IJsland is pas een week of 8 geleden. De foto’s die ik heb gemaakt ben ik nog aan het uitzoeken en de films zijn allemaal ontwikkeld en gescand. De reis naar IJsland was de eerste grote reis waarbij ik mijn analoge toestellen heb meegenomen. Ik gebruik daarom deze blog als een mooi moment om te reflecteren op dit medium en om een aantal foto’s te laten zien.
Thingvellir op de C220 (Ilford FP4)
Ik had mijn Mamiya C220, een middenformaat dat een vierkant negatief oplevert, meegenomen en op het laatste moment toch ook mijn Mamiya 645 Pro in een tas gestopt. Een beetje stout, maar mijn vriendin vond dat zij een extra jas mee kon nemen en dus mocht ik een 2de analoge toestel. Uiteraard had ik ook mijn digitale Pentax mee als ‘workhorse’. Na een kleine tijd bleek al dat 2 analoge toestellen wat veel was. Er was geen plek voor in de tas, dus er lag er altijd één los op de achterbank. Niet ideaal maar wellicht een les voor de volgende keer. Zei ik tegen mezelf voor de zoveelste keer.
Kleurenfilm
Voor mijn kleurenfoto’s heb ik mijn Mamiya 645 gebruikt. Kleurenfilm is vaak duurder dan zwartwit film en negatieven van 6 x 4,5 verbruiken minder film dan 6 x6. Je wint er namelijk 3 foto’s per rol mee! Genoeg om een verschil te maken. De kleurenfilms die ik heb gebruikt heb zijn Fuji Film 400 Pro H, een kleurennegatief, en Provia 100F, een kleurpositieve film van Fuji Film. De kleurnegatief is bedoeld voor de foto’s voor de foto’s met heftige contrasten omdat deze film een groot dynamisch bereik heeft.
Een schuur op de vlakte langs de Kjöllur (F35) op Fuji 400H met de Mamiya 645 Pro
Het beroemde zwarte strand op Provia 100F met de Mamiya 645 Pro
De zandwegen van de Holuhraun op Fuji 400H met de Mamiya 645
De kleurpositieve film, ook wel dia film, heeft een heel klein dynamisch bereik en deze heb ik voornamelijk in de mist, bij het ijsmeer of op plekjes met een gelijke belichting. Met dat ik dit schrijf zou ik bijna gaan twijfelen waarom ik Provia had meegenomen. Het is goed te vergelijken met een Ferrari, een super auto, maar alleen onder de juiste omstandigheden. Waarbij de Pro 400 H meer een 4x4 film is, je komt er namelijk overal mee weg. Juist omdat je op de IJslandse wegen weinig hebt aan een Ferrari heb ik slechts één van de twee rollen Provia gebruikt tijdens de 4 weken. Het bleek lastig om in te schatten welke film het juiste was gezien contrasten en daarom was Fuji Pro 400H een veiligere keuze.
Het beroemde strand met aangespoeld ijs. (Provia 100F met de Mamiya 645 pro)
Het Jokulsarlon ijsmeer op Provia 100F met de Mamiya 645
De weg richting Thórsmörk. (Prova 100F, Mamiya 645)
Zwart-Wit film
Ook voor de zwart-wit films had ik meerdere verschillende ‘stocks’ mee. Ik heb er echter maar twee gebruikt: Ilford FP4 en Ilford HP5 Plus. De Ilford Pan F is ongebruikt in de tas gebleven. De reden daarvoor was de snelheid van de film. HP5 heeft een gevoeligheid van 400 ISO, FP4 is 125 ISO en Pan F slechts 50 iso! Waar ik vooraf dacht de film voor lange sluitertijden te gaan gebruiken kwam daar in de praktijk weinig van terecht. Vandaar dat ik de Pan F voor niks naar IJsland heb vervoerd, daar heb rondgereden en weer terug heb gevlogen. Lesje voor de volgende keer wellicht? Vast niet. Of misschien toch wel. Ach, we zien wel.
Basalt kolommen bij Stuðlagil (FP4, Mamiya C220)
Geisers in Geysir (FP4, Mamiya C220)
Geothermisch gebied bij Reykjadalur (FP4, Mamiya C220)
Godafoss in noord IJsland (HP5, Mamiya C220)
Een ijsberg in Jokulsarlon (hp5, Mamiya C220)
River crossing naar de bewoonde wereld (hp5, Mamiya C220)
Wil je op de hoogte blijven van de fotografie? Volg mij dan op Instagram! Geregeld zie je daar nieuwtjes en updates van fotowandelingen en soms zelfs scans van mijn project met analoge fotografie. Vind je de blog leuk? Deel het dan!