Klassiek Italië

Dat Italië al millennia het centrum van ontwerp en goede smaak is staat buiten kijf. De beelden van de modehuizen uit Milaan, het stijgerende paard op die rode auto en het gemak van de Italiaan om er verzorgd uit te zien is niet weg te denken uit ons collectieve geheugen. Nu zien wij Nederlanders Italië vaak als één natiestaat. Toch is Italië meer een samenraapsel van regio’s. Het Toscaanse landschap wordt gezien als synoniem voor heel Italië, het culinaire Emilia-Romagna is wereldberoemd en elk huis zou voorzien van zuilen. Eenzelfde beeld dat men van Nederland heeft in het buitenland, iedereen zit aan de drugs, woont in een molen en draagt klompen.

Een fantasiewereld biedt ook comfort. Fantaseren over hoe Italië er in je dromen uitziet. Hoe het ‘klassieke’ Italië eruit ziet; een uitvergroting van alles wat Italië bekend om staat. In deze blog stop ik daarom alle preconcepten over het mooie Italië zodat we, als de werkelijkheid ons niet meer aanstaat, ons kunnen terugtrekken in een Italiaanse droom; la dolce vita.

Het landschap

Het Toscaanse landschap: golvende heuvels met geel gekleurd graan. Grote huizen op de heuvels met lange lanen met cipressen aan beide zijdes. Dit is het kenmerkende landschap in een kleine driehoek van Italië. In het centrum van die driehoek ligt het dorpje Val d’Orcia en het is rond dit dorp dat het typische Toscaanse landschap zich ten volle tentoonstelt. Rond dit dorp zijn dan ook scenes voor de film Gladiator opgenomen!

Architectuur

Grote losstaande gebouwen met zuilen of kleine kneuterige huisjes. Je kan in Italië 2 kanten op. De Romeins/Griekse bouwstijl met zuilen van de tempels of het kleine huisje in een steegje met hangende was en wat bloemen in een bloempot.

De smalle steegjes, hangende was en bloembakken aan vensterbakken zie je vooral in het zuiden van Italië. In Napels en omgeving. Laat je deze streek achter je en reis je naar het noorden dan stap je in noord Italië uit in een hele andere wereld. Hoe noordelijker je komt in Italië, hoe georganiseerder het namelijk wordt.

De hangende was maakt ruimte voor brede avenues en statige gebouwen. Grote plazas vol met statige beelden domineren het straatbeeld in plaatsen als Turijn en Milaan. Om toch beïnvloed te worden door het zuiden. Architecten werden eind 18de eeuw geïnspireerd door de grootste gebouwen uit de oudheid en verwerkten elementen, zoals de zuilen en repeterende patronen, in de nieuwe gebouwen. Het neoclassicisme was geboren!

Beeldkunst

Het neoclassicisme startte door de grote ontdekkingen eind 18de eeuw. Eén van deze ontdekkingen was de vondst van een begraven Romeinse stad: Pompeii! De schat aan kunstvoorwerpen dreef kunstenaars en architecten tot het heruitvinden van deze bouwstijl. Veel van de beelden die in Pompeii, en het minder bekende Herculaneum, zijn gevonden worden tentoongesteld in het archeologisch museum van Napels. Het detailniveau van de 2000 jaar oude beelden is indrukwekkend. Ik sluit de blog waarin ik alles wat Italiaans is uitvergroot, af met een fotoserie van details in marmer.

Wil je op de hoogte blijven van de fotografie? Volg mij dan op Instagram! Geregeld zie je daar nieuwtjes en updates van fotowandelingen en de laatste scans van mijn analoge project.