Een lavaveld

Net als alle anderen Canarische eilanden heeft ook El Hierro een vulkanische oorsprong. Diep in de aardkorst zit een hete pluim die soms wat magma omhoog stuwt waardoor er eilanden ontstaan. De aardplaten bewegen en zo krijg je een groepje eilanden bij elkaar. Deze hete pluim is nog steeds actief. In 2011 begon de zee te borrelen en werd het hele eiland, zo groot als Texel, zo’n 17 cm omhoog gedrukt. Kortom, het kan er spoken!

De sporen van oude vulkanische activiteit is overal op het eiland te zien. Vandaag in de blog een kijkje op een bijzonder vorm van lavastromen: Touwlava! Voor de geograaf een bijzonder stukje steen, en voor de fotograaf een plek om stillevens vast te leggen van de patronen in het gesteente.

Touwlava

Touwlava ontstaat als er heel vloeibaar lava over een ondergrond stroomt. Het voorste deel van de stroomt, koelt af en vormt een barricade. De rest van de stroomt loopt erover heen en koelt vervolgens ook af enz. Eigenlijk ziet het er uit alsof je yoghurt inschenkt en er wat bij schudt, alleen dan zo’n duizend graden heter.

Als die hete ribbels afkoelen krimpt het gesteente en dan ontstaan er breuken. De breuken zijn haaks op de richting van de ribbels en daardoor missen er soms kleine vierkante blokjes. Hiermee wordt het patroon van de ribbels onderbroken wat voor een interessant beeld zorgt.

Door het stollen van de lava ontstaan er ribbels, de touwlava, en daardoor ontstaan er kleine plekjes waar zand tussen komt te liggen. Op deze plekken ontstaat er leven in het verder vrij desolate gebied. In het kleine beetje zand koloniseren kleine planten het lavaveld. Het is dit raakvlak tussen het prille plantenleven en het onvergeeflijke lavaveld waar ik mij op heb gericht tijdens een middag fotografie op El Hierro.

De zon was verscholen achter een lichte laag van hoge bewolking. Het licht was daardoor diffuus en het verloop van hoge en lage tonen verliep mooi. Perfect om dit soort scenes te fotograferen. Door het diffuse licht zie je namelijk elk detail van de lava en komen de rode en blauwe kleuren van de lava mooi uit. Als je goed kijkt zie je de kleine gaatjes n het lava zitten. Luchtbelletjes!

De foto’s uit het lavaveld behoren nu al tot een select groepje foto’s. De rust en kalmte waarmee ik de foto’s heb gemaakt heeft ervoor gezorgd dat ik de tijd heb kunnen nemen om elke compositie helemaal goed te krijgen. De keuze om aan het eind van een licht bewolkte dag te gaan fotograferen maakt dat de omstandigheden perfect waren. De komende weken zal ik steeds foto’s gaan vergelijken en steeds verder selecteren om zo op de beste van de serie te komen. Die foto zal ik dan vervolgens opnemen in mijn, overigens compleet vernieuwde, portfolio. Houd die dus in de gaten!

Terwijl de zon onderging en ik inmiddels toch behoorlijke trek had gekregen kleurde de lucht paars. De wolken die de hele dag voor het mooie zachte licht hadden gezorgd leken vlam te vatten. Van een afstand heb ik toen nog één laatste foto gemaakt. Een panorama van het lavaveld.

Wil je op de hoogte blijven van de fotografie? Volg mij dan op Instagram! Geregeld zie je daar nieuwtjes en updates van fotowandelingen en de laatste scans van mijn analoge project.