Elke reisgids over Istanbul start met dezelfde zin: Istanul is de enige stad die op twee continenten te vinden is. De Bosporus is de scheiding tussen de Europese en Aziatische kant. Nu is dit voor mij een dooddoener om ook mee te starten, maar nu heb ik het toch gedaan. Snel door naar het echte onderwerp: Het water dat deze stad in tweeën deelt.

Istanbul wordt door de Bosporus in twee delen gesplitst: De Aziatische en Europese kant. De Europese kant wordt vervolgens ook weer in twee delen gesplitst door de Gouden Hoorn. De oude stad, en de grote toeristische trekpleisters, kan je vinden in Eminönü. Als je vanuit het centrum van Eminönü ver genoeg naar het westen rijdt kan je de oude Byzantijnse muren bekijken. Eminönü is het hart van de oude stad.  Rond de 18de en 19de eeuw is Beyoğlu ontwikkeld, het schiereiland ten noorden van de Gouden Hoorn. De wijk aan de Aziatische kant heet Üsküdar. Dit gebied wordt al eeuwen bewoond. Op dit moment is het wel een gebied wat, in vergelijking met de andere gebieden, minder toeristisch is. 

De pont is het aangewezen vervoersmiddel om naar Üsküdar, Beyoğlu of Eminönü te reizen. Veel toeristen willen de stad graag ervaren vanaf het water en boeken een tour. Ik zou adviseren gewoon de pont te nemen. Sommige overtochten duren 5 minuten, maar een trip naar Üsküdar kan al gauw 25 minuten duren en voor een paar euro heb je een geweldig uitzicht op de oude stad. 

De nieuwe en oude stad hebben gemeen dat de straten smal zijn en de gebouwen hoog. Je hebt daardoor van weinig plekken goed uitzicht op de stad. De opties die je resteren is om een dakterras te zoeken of, om langs het water te gaan staan voor een mooi uitzicht. Dat laatste heeft mijn voorkeur. Het kost je niks en langs het water gebeuren altijd interessante dingen. Die ik dan weer kan fotograferen. Op een goede ochtend was ik naar de oever van de Gouden Hoorn gelopen. We verbleven in Beyoğlu en je had dus een mooi uitzicht over Eminönü.

Tijdens het fotograferen kwam ik in gesprek met een jongeman. Hij vertelde mij dat hij elke ochtend naar die plek kwam om zich tot Allah te richten en zo de dag goed te beginnen. Hij bleek een pianist te zijn die in Beyoğlu een studio had. Zo'n klein gesprek maakte mijn dag. Wat ik zo mooi vond was dat ik ook naar die oever was gekomen om de dag goed te beginnen, ook al was dat op een totaal andere manier.