Druppels of zijde

Als ik water fotografeer zal ik een keuze moeten maken. Wil ik het water zijdezacht uit laten komen, of juist elke spetter haarscherp? Het is een artistieke keuze. Wil ik een dromerig beeld creëren of juist de kracht van het water? In deze blog laat ik je met een aantal foto’s de zien hoe je dit artistieke effect tot stand brengt en hoe ik het in mijn foto’s gebruik om de sfeer neer te zetten.

De foto’s in dit blog heb ik genomen in het Tsitsikamma National Park in de West Kaap van Zuid Afrika. De rotsen markeren het einde van het gehele Afrikaanse continent. Ver achter de horizon ligt Antarctica. Dit stukje kustlijn staat dan ook bekend als de Wild Coast, want het kan er goed stormen en de ruwe kustlijn is gemaakt voor avontuur.

Spetterend water

Ik heb al eens eerder geschreven over hoe je water kan vastleggen. Dat ging over hoe ik ‘zoek’ was toen ik een riviertje ging fotograferen in Japan. Dat verhaal vind je overigens hier. Dat was meer de technische kant van dit verhaal. In dit blogje wil ik vooral mooie foto’s laten zien en de keuzes die ik heb gemaakt om op die manier de foto te maken. Al snel kom je dan op een stukje artistieke interpretatie uit, en dat kan iedereen weer verder helpen! In de eerste twee foto’s heb ik gebruik gemaakt van een hoge sluitersnelheid om de brekende golven vast te leggen. In beide gevallen heb ik hier expres voor gekozen. Bij de eerste foto om de kracht van het water te benadrukken. Je ziet de golf tegen de rots slaan en het is in één oogopslag duidelijk dat het er hard aan toe gaat. Het schuimende witte water in de voorgrond versterkt dit effect.

In de tweede foto heb ik om twee redenen gebruik gemaakt van de snelle sluitertijd. Ik wilde het aankomende water goed stilleggen. Eigenlijk om dezelfde reden als bij de eerste foto. Als tweede reden zitten hier 3 vogels op een rots. Die vogels lopen, bewegen en vliegen. Een langere sluitertijd had ervoor gezorgd dat de vogels onherkenbaar waren geworden.

Zijdezacht water

De langere sluitertijd maakt de foto abstracter. Het toont een proces in plaats van een moment. Het geeft beweging aan. Daardoor is het ‘gevoel’ van deze brekende golven in beide foto’s totaal verschillend. De één is een moment de ander, doet vermoeden dat deze golven al honderden jaren op de rotsen slaan. Wat de kracht toont van de rotsen die al honderden jaren weerstand bieden tegen de het aanhoudende geweld van de golven.

Juiste sluitertijd op het juiste moment

Als je dan op het juiste moment op de juiste plek bent, dan kan je experimenteren. Een lange sluitertijd en je ziet de brekende golven niet, een korte sluitertijd en je richt je op het moment. Als je de goede sluitertijd kiest kan je het beste van twee werelden in één foto zien! De brekende golven lijken op witte kwaststrepen van een Bob Ross schilderij. Terwijl je, je ook kan voorstellen dat je op de rotsen staat en dit voor je ziet.

Avonden gevuld met een mooie paarse kleur, onverstoorde natuur en het geluid van brekende golven is wat bij is gebleven van Tsitsikamma. Dat en de enorme regenbui die we over ons heen kregen terwijl de accu van de auto leeg was… Gelukkig hebben we nog de foto’s!