De vlucht naar Osaka voelde kort. Dat had (1) te maken met de leuke films, maar wellicht belangrijker, met het missen van de nacht. Richting Japan vlieg je door de nacht heen, en dus was het maar zo'n 3 uur donker. De landing op Osaka Kansai Airport hebben we gevierd door in het eerste restaurant dat we zagen door een bak Ramen en Sushi te bestellen vergezeld met een flinke kom Miso soep. We waren gearriveerd!

De rest van de ochtend hebben we optimaal gebruik gemaakt van ons appartement door er meteen een uurtje of 3 te slapen. Uitgerust en al zijn we daarna Osaka ingetrokken. We zaten op 5 minuten wandelen van Dotonbori street; de belangrijkste én meest verlichte straat van Osaka. Om daar te komen moesten we wel door een galerij van allerlei winkeltjes lopen. Ook enkele camerawinkels. Daar in een later blog meer over. De Dotonbori straat staat bekend om de vele eet stalletjes en de fantasierijke gevel versieringen. Op die beroemde straat is er één type streetfood waar je niet omheen kan: Takoyaki balletjes (Inktvisballetjes).

Wij hebben er daarom maar een aantal van besteld. Voor onze ogen werden deze balletjes gemaakt: Een soort beslag werd in een poffertjespan gegoten en na een tijdje werd een stukje inktvis in dat mengsel gelegd. Het geheel werd dan weer bedekt met het beslag en kort gebakken aan beide zijden. Deze balletjes werden met 2 sauzen geserveerd; een soort curry (bij gebrek aan een betere omschrijving) en mayonaise. Vol goede moed nam ik er één. Hier had ik al veel over gelezen; culinair hoogtepuntje!

Niet veel later had mijn gehemelte een gedaanteverwisseling ondergaan; de balletjes waren gloeiend heet. Denk: 'bitterbal'; maar dan met een nog bubbelende vulling die als lava aan je gehemelte plakt. Op die manier heb je al snel 5 dagen plezier van zoiets kleins. Als je ze even laat afkoelen, zijn trouwens best lekker.