Verwonderend Japan, het ijs en ijskoude Finland en het wonderschone Florence. Toch blijf ik terug komen bij een speciaal gebied. Als je dan naar buiten kijkt op een herfstige novemberavond gaan mijn gedachten toch weer naar zuidelijk Afrika: Het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Waarom dat dan weer? Ik krijg die vraag wel vaker. Toch is mijn antwoord altijd hetzelfde. 

Zimbabwe geeft je een speciaal gevoel. Je bent aangewezen op je intuïtie, je gevoel en gezond verstand. Regels zijn richtlijnen, niet de harde lijn die wij hier in Nederland kennen. Er kan van alles om de hoek komen. Wellicht klinkt dat juist als je grootste nachtmerrie, maar er is geen fijner gevoel dan weten dat je op jezelf bent aangewezen! Daarom is Zimbabwe zo'n mooi land om te bereizen.

Zimbabwe is de laatste week volop in het nieuws geweest. Hoe het, het land zal vergaan durf ik eerlijk gezegd niet te voorspellen. De periode van (relatieve) voorspelbaarheid is voorbij en het land zal toch een hoop nieuwe dingen gaan meemaken. Laten we hopen dat het positief zal zijn! Daar wil ik mijn steentje aan bijdragen.

Dat kan ik maar op één manier met mijn foto's uit Zimbabwe. Victoria Falls, Hwange national park en Matobo National park zijn allemaal plekken van grote natuurlijke schoonheid. Matobo National Park heeft met het graf van Cecil J Rhodes een belangrijke connectie met de 'Scramble for Africa', en daarmee eigenlijk ook met de opkomst van het dictatorschap in Zimbabwe. 

De ruines van de stad Zimbabwe, waar het land in 1980 naar is vernoemd, zijn ook zeker een bezoek waard. Overigens heette het tot 1980 Rhodesië, vernoemd naar de man die nu begraven ligt in Matobo national park. In de jaren van de Zuid Afrikaanse apartheid, was het juist Zimbabwe wat gold als het liberale land; In Zimbabwe gaf Paul Simon zijn bekende Graceland concert.

Helaas is die periode van vrijheid lang geleden. Laten we hopen dat met de recente ontwikkelingen het land weer de weg naar boven vindt. Ik hoop dat mijn foto's hier een bijdrage aan kunnen leveren.