Na een tijd in Sidi Kaouki te hebben verbleven was het plan om weer naar Essaouira te gaan om daar een laatste maal in de oude stad te verblijven. Zoals alle riads, zie je van buiten niet dat het een groot gebouw is. Het lijkt een beetje op de Tardis van dr. Who. 

Om heel eerlijk te zijn was onze slaapplek geen Riad, maar een Dar. het verschil is dat een 'riad'  een binnenstedelijke villa is en een Dar een groot huis. Voor zover ik begrijp hebben beide dezelfde basisprincipes echter is de één groter. Om niet teveel verschillende benamingen te gebruiken voor deze geweldige plek, houd ik Riad aan. 

Essaouira is een oude stad. Smalle stegen en kronkelwegen. Geen stad voor voertuigen groter dan een scooter, motor of aanhangwagens voorzien van één van voorgaande aandrijvingen of een traditionelere ezel. De auto's blijven dus buiten de stadsmuren. Parkeerruimte is dan ook schaars. Die parkeerplek is geld waard. Hoe probeer je dan toch die ruimte te maximaliseren?  

Dat wordt gedaan met behulp van stenen. Auto's worden strak ingeparkeerd onder de bezielende leiding van de parkeerwachten. De handrem mag niet aangetrokken worden. Wat de parkeerwacht vervolgens doet is dat de auto, wordt geduwd zodat deze net niet, of net wel, de volgende auto raakt. Bumper aan bumper. Zo staat de auto tot je deze weer komt ophalen. ga je weg? Dan worden alle auto's als een rups geduwd zodat er ruimte ontstaat. De parkeerwachten betaal je ook voorafgaande aan het parkeren. Een semi-officiële regeling, die uitstekend werkt.

Essaouira is verder een leuke mix van steegjes en straten. Op elke straathoek is wel iets leuks te zien. Hieronder enkele straatfoto's en de conclusie van de reis door Marokko.

Wellicht het meest verrassende van de hele reis was om in Sidi Kaouki een Nederlands gezin tegen te komen. Die waren daar bij familie om te helpen met het bouwen van een huis en om een familiefeest bij te wonen. Daar werden wij ook voor uitgenodigd.  Na het betere zoek werk over landweggetjes kwamen we uit bij de familie. Daar hebben we gegeten en gewacht tot ze zich hadden gestoken in de mooiste jalaba, jurk en schoenen. In volle regalia zijn we naar de feestlocatie vertrokken, waar honderden mensen inmiddels aanwezig waren om te dansen, te eten of te kletsen. We kregen een speciale plek toegewezen. Het was bijzonder om zoiets mee te maken. 

Als je tot hier bent gekomen met lezen zou je wellicht al afvragen: 'hoe zit het nou met die vis?' Dat is dus hier te vinden. De foto van de vismarkt is hier niet voor niks. De vismarkt is namelijk een interessant tafereel. In Marokko is het nemen van foto's soms prima en soms niet. Daarom fotografeer ik dan ook geen mensen. Tenzij ik toestemming heb.  Een scene als hierboven op de vismarkt is een situatie waarvan ik denk dat men geen probleem vindt Alle binnenlandse toeristen namen eveneens foto's van de markt. Toch heb ik blijkbaar iets verkeerd gedaan als ik kort daarna door het oogstuk van het fototoestel een vis op me af zie komen. Afkomstig van een toch wat heftig gebarende man. Na de man een tijdje te hebben geobserveerd, ben ik daar maar vertrokken. Wie weet zou de volgende wel raak zijn.

Waar het me aan deed denken is de klassieke scene uit Asterix en Obelix.  De vishandelaar beweert dat de vis vers is, en de smit het tegendeel. Hieronder een stukje uit de film van Asterix en Obelix. 

Je vis is niet vers!

Tot zover de reis door Marokko. Gelukkig heb ik nog veel meer foto's en probeer ik zoveel mogelijk nieuwe plaatsen te ontdekken. Daarbij heb ik nog mooie verhalen over Zweden en het noorderlicht of over de eeuwige stad genaamd Rome. Elke week zal ik iets schrijven over mijn avonturen. Deel deze site als je hierover enthousiast bent en schrijf je in voor de nieuwsbrief. Zou je iets willen weten of een bericht willen achterlaten? Doe dat hieronder.