Het tweede park in Zuid Afrika wat we bezochten was Mapungubwe National Park. Dit park ligt op het drielanden punt van Zuid Afrika, Botswana en Zimbabwe. Het park ligt een stuk noordelijker dan Marakele dat betekend 2 dingen, een heel ander landschap en +/- 400 km rijden.
Een deel van deze route was ons bekend; De route van Swartwater naar Alldays hadden we namelijk vorig jaar gereden op toen we vanuit Botswana op weg waren naar Louis Trichardt. De weg was toen slecht. Helaas is daar het afgelopen jaar weinig aan gedaan en hebben we uiteindelijk 100 km over een weg gereden, die meer doet denken aan een oude Zwiterse gatenkaas dan aan een weg. De planning liep hierdoor natuurlijk weer in de soep. Gevolg: Doel 1 van de reis, om het relaxt en rustig te houden, was meteen weer achterhaald. Overigens is Swartwater een heel interessant dorpje. Je bent er voorbij voor je het weet, en toch zie je in die korte tijd meer kerken dan huizen. Van Duits gereformeerd tot Nederlands gereformeerd etc etc. Een typisch dorpje voor de regio, dat zich nog altijd sterk identificeert met de Voortrekker beweging.  Hilarisch was ook dat we opeens over hele groter cijfers reden. Een zoektocht op Google Maps bevestigd de hypothese: een landingsbaan! Wellicht een idee dat ze hebben overgenomen van de Cubanen. Die bouwden namelijk multi functionele snelwegen die, in tijden van crisis, konden dienen als vliegveld. 

Afin, Mapungubwe National Park. We zijn uiteindelijk gearriveerd en kunnen achter een andere auto de campsite binnen rijden; Het schrikdraad tegen de olifanten wordt voor ons even langer opengehouden. Een gesprek met de buren wijst uit dat Mazhou Camp Site een geweldige plek is. Hier zijn namelijk geen hekken, behoudens dan het schrikdraad tegen olifanten. Voor ons was dit wennen in Zuid Afrika. Dit hadden we alleen in Zimbabwe meegemaakt, en daar liepen de hyena's 's nachts om de auto heen. Wat verder frappant was, was dat ons werd verteld dat als we een andere plek kozen we 's nachts grote kans hadden om het luipaard te horen. Toen we tijdens ons eten opeens een troep bavianen los hoorden gaan, en één in het bijzonder, wisten we het zeker: Eén baviaan had zojuist het leven gelaten, één luipaard zojuist iets te eten gevonden en wij hadden zojuist besloten om toch maar de tent op te gaan zoeken.

Ons verblijf in Mapungubwe heeft zich beperkt tot 2 dagen. Dat vonden we jammer. Het park is namelijk groot en er is veel te zien. Wellicht het mooiste is het landschap; relatief vlak met her en der grote rotsen en daartussen baobab bomen. Het interessante van dit park echter is waar het park naar vernoemd is: Mapungubwe. De zetel van het eerste koninkrijk van Zuidelijk Afrika.  Johannes, kleinzoon van de oorspronkelijke gids die onderzoekers begin 1900 naar de heuvel heeft geleid, leidt nu de rondleiding op en naar de heuvel. Hier zijn hele studies naar gedaan, dus ik zal hier niet alles kunnen beschrijven en dat is dan ook niet mijn ambitie. Dan toch even de belangrijkste dingen die mij bij zijn gebleven. Het hele plateau was met +/- 1 m grond bedekt. Grond die daar naar toegebracht moet zijn, want dit type rotsplateaus hebben geen toplaag van grond. het tweede was het spelbord wat in een rots was gekerfd en het derde punt was de hitte! het moet daar 's middags zo de 45 a 50 C aantikken. Wat was het warm.  Uiteindelijk is de plek verlaten. Waarschijnlijk vanwege een droogte. Dit betekende de start van de bloeiperiode van Groot Zimbabwe.

na Mapungubwe hebben we onze reis vervolgt naar Blyde River Canyon. Hierover volgende week woensdag meer!